"Utanç Yürüyüşü" dedikleri...

"Utanç yürüyüşlerinden" bahsetmişken bu ifadenin arka planını biraz daha açmak faydalı olabilir.

Kadınların geceyi evlerinde değil, dışarıda, başka bir yerde geçirmeleri bizimki gibi bir ülkede halen telafuz edilemez bir tabu. Fakat batı ülkelerindeki kadınların son 50 yıldaki uzun hak mücadeleleri sonucunda kazandıkları bir özgürlük alanı. Batı medyasının cinsiyetçi kanadı - ki orada da neredeyse medyanın tamamına tekabül ediyor- kadınların geceyi dışarıda geçirme haklarına doğrudan laf edemediğinden, gündüz vakti eve dönüşlerinin "utancına" ilişkin daha çekingen bir efsaneye bel bağlıyor. Buna da "utanç yürüyüşü" (walk of shame) adını veriliyor.

Utanç yürüyüşü efsanesi geceyi dışarıda geçiren kadınların, ertesi güne, mini etek, makyaj, daha açık kıyafetler vb geceden kalma kıyafetleri ile başlamış olmasına yükleniyor. Ve bilinçaltımıza yerleştirilen "Bu kadın sabah bu kıyafetlerle eve dönerken iffetli vatandaşların arasından geçecek ve onların yüzüne nasıl bakacak?" sorusuna oynuyor.

Buna ilişkin görseller, hemen her zaman kadınların rızaları dışında çekiliyor, aşağılayıcı ve alay eder ifadelerle dolaşıma sokuluyor. Yapılan şey MİLLİYET ve SABAH'ın yaptığıyla birebir aynı: kınama adı altında röntgencilik.

Geceyi dışarıda geçiren kadın da sabah utanarak şöyle diyecek:

"...Evet bira içtim, evet adı lazım değil bir gece kulübünde haka dansı yaptım. Çok iyi yaptım üstelik. Evet orada tanıştığım birinin evine gittim.... Evet gecem hakkındaki tüm detayları bilme hakkınızın olduğuna ben de katılıyorum."

Neden bahsettiğime örnek vermek adına HARVEY NICHOLS'un çok eleştirilen aşağıdaki 2011 reklamına bakabilirsiniz.  Tam dayaklık bu kısa filmde, HARVEY NICHOLS kıyafetleri giyen üst-orta sınıf kadınların geceyi dışarıda geçirdikleri çok belli olmadan evlerine dönebilecekleri mesajı evlere şenlik.